من نگويم كه مرا از قفس آزاد كنيد
قفسم برده به باغي و دلم شاد كنيد
فصل گل مي گذرد همنفسان بهر خدا
بنشينيد به باغي و مرا ياد كنيد
ياد از اين مرغ گرفتار كنيد اي مرغان
چون تماشاي گل و لاله و شمشاد كنيد
هر كه دارد ز شما مرغ اسيري به قفس   
برده در باغ و به ياد منش آزاد كنيد   
آشيان من بيچاره اگر سوخت ، چه باك    
فكر ويران شدنِ خانه صياد كنيد    
شمع اگر كشته شد از باد مداريد عجب   
ياد پروانه هستي شده بر باد كنيد    
بيستون بر سر راه است ، مباد از شيرين    
خبري گفته و غمگين دل فرهاد كنيد   
جور و بيداد كند ، عمرِ جوانان كوتاه     
اي بزرگانِ وطن ، بهر خدا داد كنيد    
گر شد از جور شما خانه موري ويران    
خانه خويش محال است كه آباد كنيد    
كنج ويرانه زندان شد اگر سهم بهار    
شكرِ ازادي و آن گنج خدا داد كنيد