رفتم

دیگر حضورم آزارت نمیدهد

چشمـــــــــــــانت را بگشا

از هیچ چیز نترس..

روزهای بد تمام شد

من رفته ام

با همین پاهای لعنتی

حالا که رفته ای

ببین

دیگر آن کودکی نیستم که دهانش بوی شیر میداد:

حالا بزرگ شده ام

دهانم بوی سیگار میدهد:

 برگرد...

من تنهام ودلم برات تنگ شده

خودت را جای من بگذار دلت بد جور می گیرد.
تمام خاطراتم را کسی با زور می گیرد
همه گفتند عاشق شد ، همه گفتند خوشبخت است
و من هرگز نفهمیدم که چشم شور می گیرد
کلاف سرنوشت من به دستان تو وا می شد .
... ولی بی تو دلم از نقطه های کور می گیرد
مرا در کاخ های بی طلوع خود رها کردی
ببین خوشبختی از چشم قشنگت نور می گیرد
ببین بر گرد این بار و خودت را جای من بگذار
بدون چشم های تو دلم بد جور می گیرد

هر گاه که به سراغم می آیی

حس دوست داشتنت تازه می گردد

تنها کَسم بودن برای رها شدن زنده می گردد

گاهی از نبودنهایت می ترسم

می ترسم مبادا این ذهن خسته و کهنه فراموشت کند

و بی کس شوم من

تنها بمانم

و اما

هر گاه که باز می گردی

می فهمم این خیال باطل است

فراموش شدنت هرگز اتفاق نخواهد افتاد

و هرگز تنها نخواهم ماند

عشق یعنی خاطرات بی غبار، دفتری از شعر و از عطر بهار ،

عشق یعنی یک تمنا یک نیاز ، زمزمه از عاشقی با سوز و ساز

عشق یعنی چشم خیس مست او ، زیر باران دست تو در دست او .

آن نازنین کجاست که یادم نمیکند,

صد غم به سینه دارم و شادم نمیکند

یک لحظه آنکه بی من هرگز نمی نشست

امروز به یاد کیست که یادم نمیکند